Հայաստանի ազգային պատկերասրահ

Գեղանկարիչ Հենրիկ Սիրավյանը ծնվել է 1928 թ. Երևանում: 1943-1948 թթ. ուսանել է Փ. Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանում, հետագայում` 1948-1954 թթ., ուսումը շարունակել է Երևանի Գեղարվեստաթատերական ինստիտուտի գեղանկարչության բաժնում: 1954 թ. - ից մասնակցել է ցուցահանդեսների, 1956 թ-ից Հայաստանի նկարիչների միության անդամ է եղել: 

Նկարիչը ստեղծագործել է ամենատարբեր ժանրերում` տուրք տալով առավելապես հայրենի եզերքի բնապատկերներին: 1950-ական թթ.  2-րդ կեսին ձևավորվում էր խորհրդահայ մոնումենտալ–դեկորատիվ գեղանկարչությունը, որի վառ ներկայացուցիչներից էին ժամանակի երիտասարդ նկարիչներ Հ. Զարդարյանը, Վան Խաչատուրը և Հ. Սիրավյանը: 1958-1968 թթ. Մ. Սարյանի ղեկավարությամբ նկարիչն իրականացնում է “Հայաստան” (1966) եռապատկեր որմնանկարը Սունդուկյանի անվան պետական թատրոնի ճեմասրահում: 1962 թ. Սիրավյանը մասնակցում է  պատմական  “Հինգի ցուցահանդեսին”. 

 (Ա. Ղափանցյան, Լ. Բաժբեուկ-Մելիքյան, Ալ. Գրիգորյան, Մ. Ավետիսյան, Հ. Սիրավյան): Նույն` 1962 թ. մրցանակի է արժանացել Մոսկվայում անցկացվող համամիութենական երիտասարդական ցուցահանդեսում  “Լ. Բաժբեուկ-Մելիքյանի”  դիմանկարի համար: Այս տարիներին ստեղծած որմնանկարներն ու ապակու վրա կատարված նկարները (վիտրաժները) զարդարում են Հայաստանի գրողների միության նախագահության ճեմասրահը, Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանի Կոմիտասի թանգարանի գմբեթը (Հ. Հակոբյանի, Ա. Մելքոնյանի հետ) և այլն:  1977 թ. գեղանկարիչը ստանում է Հայաստանի վաստակավոր նկարչի կոչում: 

Սիրավյանի հաստոցային աշխատանքների ճնշող մեծամասնությունը կազմում են գյուղական, ճարտարապետական լիրիկական, մոնումենտալ հնչողությամբ զուսպ բնանկարները, այլաբանորեն իմաստավորված թեմատիկ հորինվածքները: